10 grudnia b.r. odbyło się kolejne spotkanie członków ZOPI. Tym razem na miejsce spotkania wybrano Tarnów.

Podczas spotkania dyskutowaliśmy na tematy organizacyjne oraz wyznaczaliśmy priorytety w zakresie kolejnych działań. Niezmiernie miło było gościć nowych członków organizacji.

Spotkanie odbyło się w wyjątkowy miejscu – w budynku Ratusza, który od początku swego istnienia aż do 1931 roku, kiedy został przekazany na cele muzealne, był budowlą, w której urzędowały władze miasta. Sam budynek powstał na przełomie XV/XVI w. Pierwotnie budowany w stylu gotyckim, a latach 70. XVI wieku budynek zyskał renesansowy wygląd. Prosta, kubiczna bryła została zwieńczona wysoką, ceglaną ścianą attyki, za którą kryje się tzw. dach pogrążony. Attyka została ozdobiona 28 blendami, w których były umieszczone portrety właścicieli miasta z rodu Tarnowskich.
W latach 1889-1892 daleko idącym zmianom uległy wnętrza, w których wyburzono zniszczone sklepienia. Na piętrze poszerzono i ozdobiono neorenesansowymi stiukami Salę Rady, nadając jej reprezentacyjny charakter.
W latach 1962-1968 na ścianach Sali Pospólstwa odkryto fragmenty polichromii z XVIII w. wzorowanych na grafikach umieszczonych w dziele F. Pony „Kształty serca albo z serca wybrane święte” z 1645 roku. Włoski pierwowzór został tu wykorzystany do prezentacji cnót obywatelskich zgromadzenia miejskiego.
Nad budynkiem góruje 28 metrowa wieża gotycko – renesansowa. Na jej szczycie umieszczony jest ganek, gdzie mieściło się pierwotnie stanowisko straży ogniowej. Oryginalnie hełm wieży wieńczył herb miasta Leliwa, który w XVIII wieku został zastąpiony widoczną do dziś Pogonią, herbem książąt Sanguszków, dziedziców Tarnowa. W południe, z wieży rozlega się „Hejnał tarnowski” skomponowany przez Stanisława Rzepeckiego w 1972 roku. Niezwykłą atrakcją turystyczną jest możliwość wejścia na wieżę i podziwiania panoramy Tarnowa.
Samo spotkanie ZOPI odbyło się w Sali Pospólstwa – największym i reprezentacyjnym pomieszczeniu ratusza, gdzie zgromadzeni w niej mieszczanie obradowali nad ważnymi sprawami miasta. Obecnie mieści Galerię Portretu Staropolskiego, z okresu od XVI do XVIII w., określanego jako „portret Sarmacki”. Pokazany na stałej wystawie zespół portretów, jest jednym z najliczniejszych i najcenniejszych w Polsce.